Drabik Wincenty, ur. 13 XI 1881, Jaworzno, zm. 1 VII 1933, Warszawa,
scenograf, malarz.
Drabik Wincenty
Encyklopedia PWN
Studiował w krak. ASP u S. Stanisławskiego, J. Mehoffera, S. Wyspiańskiego; działał od 1901 w Krakowie i Lwowie, od 1911 gł. w Warszawie (od 1913 w Teatrze Polskim, od 1921 w Teatrach Miejskich), także w teatrach pol. w Moskwie i Kijowie (1916–18); twórca dekoracji, gł. do dramatów poet. i monumentalnych, w których łączył cechy stylu ekspresjonistycznego (skrótowość formy, agresywność koloru) z elementami secesyjnymi (symbolika, dekoracyjność), nawiązywał też do wzorów sztuki lud.; ważniejsze projekty m.in. do dramatów J. Słowackiego (Książę niezłomny wg P. Calderóna de la Barca 1916 i 1918, Sen srebrny Salomei 1926), Z. Krasińskiego (Nie-Boska komedia 1920 i 1926), A. Mickiewicza (Dziady 1927), S. Wyspiańskiego (Wyzwolenie 1918, Legion 1930), K.H. Rostworowskiego (Miłosierdzie 1920); malował portrety; wykładał w Szkole Sztuk Pięknych w Kijowie (1917–18) i Warszawie (1918–33).
