Donnersmarckowie
rodzina niem. magnatów i przemysłowców na Śląsku.
[˜markowie],
Henckel von Donnersmarck,
Donnersmarckowie
Encyklopedia PWN
Łazarz (1551–1624), protoplasta rodziny, uzyskał 1603 od Habsburgów w zastaw dawne księstwo bytomskie (od 1629 zw. wolnym państwem stanowym); początki przedsiębiorstw górniczo-hutn. rodziny są związane z górnictwem rud żelaza k. Tarnowskich Gór i Nowej Wsi (linia rodziny bytomsko-siemianowickiej) i Brynicy (linia świerklaniecko-tarnogórska). W XVIII i XIX w. Donnersmarckowie zbudowali kilka hut (m.in. w Halembie, Nowej Wsi, Piasecznej, Bytomiu, Świętochłowicach, Siemianowicach, Tarnowskich Górach, k. Radzionkowa, Chropaczowie); od 1786 zaczęto wydobywać węgiel kam. w okolicach Siemianowic Śląskich, od 1802 w Kochłowicach i Nowej Wsi (Wirku). W latach 50. czł. rodziny Donnersmarcków uruchomili m.in. kopalnię w Zabrzu, 1871–74 kopalnię Radzionków, 1873 — w Świętochłowicach, 1883 w Chropaczowie, 1906 w Chwałowicach, zakładali także kopalnie rud żelaza; w XX w. znaczenie przedsiębiorstw hutn.-górniczych Donnersmarków poważnie zmalało (1928 część została sprzedana).
