Dolabella Tommaso

Dolabella Tommaso, ur. ok. 1570, Belluno, zm. 17 I 1650, Kraków,

malarz pochodzenia włoski;

artysta nadworny Zygmunta III Wazy i Władysława IV Wazy; jeden z gł. twórców malarstwa barok. w Polsce; uczył się w Wenecji (współpracował przy dekoracji Pałacu Dożów); od 1600 działał w Polsce; dla Zygmunta III Wazy wykonał dekoracje sal wawelskich (nie zachowane); od ok. 1612 pracował też dla zakonów krak.: dominikanów (malowidła w kaplicy Św. Jacka i refektarzu 1619–38), kamedułów na Bielanach (dzieje św. Władysława i św. Romualda 1633) i jezuitów; 1641–42, wraz z uczniami, ozdobił pałac biskupi w Kielcach (plafony o tematyce współcz.); tworzył kompozycje rel. (Św. Stanisław z Piotrowinem przed sądem królewskim 1620), hist. (Bitwa pod Lepanto) i portrety; do scen rel. wprowadzał współcz. postacie portretowe; długotrwała działalność Dolabelli w Polsce, w której coraz większą rolę odgrywał spolonizowany warsztat i północne wzory graficzne, okazała się decydująca dla ukształtowania się rodzimej, cechowej wersji malarstwa barokowego.

Dolabella Tommaso, Bitwa pod Lepanto (fragment), 1632 — Państwowe Zbiory Sztuki na Wawelu, Kraków

Dolabella Tommaso, Portret Stanisława Tęczyńskiego, przed 1634 — Państwowe Zbiory Sztuki na Wawelu, Kraków