Díez-Canedo
hiszp. krytyk, poeta i tłumacz;
[dịjes kanẹdo]
Enrique, ur. 1879, Badajoz, zm. 7 VI 1944, Cuernavaca (Meksyk),
Díez-Canedo Enrique
Encyklopedia PWN
jeden z najwybitniejszych krytyków lit. i teatr. przed wojną domową 1936–39; od 1935 czł. Hiszp. Akad. Król.; po 1939 na emigracji w Meksyku, profesor Nar. Uniw. Meksykańskiego; prace kryt.: Conversaciones literarias (1924, wersja rozszerzona w Obras completas, t. 1–4 1964–65), El teatro y sus enemigos (1939), La nueva poesía (1941); jako poeta tworzył początkowo pod wpływem modernizmu (np. zbiory Versos de las horas 1906, La visita del sol 1907), późniejsze utwory, nacechowane bardziej osobistą nutą, zebrał w tomach: Epigramas americanos (1928), El desterrado (1940) i Jardinillo E.D.C. (1945); tłumaczył m.in. poezję P. Verlaine’a.
