Decazes et de Glücksberg
fr. polityk i prawnik;
[dekạz e dö glüksbẹrg]
Élie de, książę (od 1820), ur. 28 IX 1780, Saint-Martin-de-Laye, zm. 24 X 1860, Decazeville,
Decazes et de Glücksberg Élie
Encyklopedia PWN
adwokat w Libourne, 1806 sędzia Trybunału Sekwany, 1807 radca na dworze króla Holandii, Ludwika Bonapartego, i 1811 radca sądu apelacyjnego w Paryżu; 1814 poparł restaurację Burbonów, od 1815 prefekt policji w Paryżu i wkrótce szef policji fr.; bliski doradca Ludwika XVIII, przeciwnik białego terroru, stał się przywódcą umiarkowanych monarchistów konstytucyjnych; 1819 min. spraw wewn. i 1819–20 premier, po zabójstwie księcia Ch. du Berry podał się do dymisji; 1820–21 ambasador w Londynie, od 1821 działał w Izbie Parów, otwarcie krytykując reakcyjną politykę Karola X; poparł rewolucję lipcową 1830; przyczynił się do rozwoju górnictwa i przemysłu stalowego w regionie Aveyron; 1829 gł. miasto tego regionu na jego część nazwano Decazeville.
