Chęciny

Chęciny,

miasto w województwie świętokrzyskim, w powiecie kieleckim, w G. Świętokrzyskich, między Pasmem Chęcińskim a Pasmem Zelejowskim, u północnego podnóża G. Zamkowej, na południowy zachód od Kielc.

Ludność miasta: ogółem — 4,4 tys. mieszkańców (2019)

Gęstość zaludnienia: 317,4 os/km² (2019)

Powierzchnia: 14 km²

Współrzędne geograficzne: długość geograficzna: 20°27′E, szerokość geograficzna: 50°44′N

Prawa miejskie: nadanie praw — 1325

Oficjalne strony WWW: www.checiny.pl

wieś wzmiankowana 1275; prawa miejskie przed 1325; w XV–XVII w. ośr. górniczy (miedź, srebro, ołów); od końca XVI w. eksploatacja złóż wapieni i marmurów; podczas okupacji niem. do września 1942 getto (ok. 4 tys. osób wywiezionych do ośr. zagłady w Treblince); rejon działalności partyzanckiej, gł. AK; zginęło ok. 60% mieszkańców. Drobne zakłady przemysłu lekkiego i spoż., 2 kamieniołomy (m.in. Zygmuntówka); szpital gruźliczy i chorób płuc; 2 domy wycieczkowe, zajazd turyst.; kościół Św. Bartłomieja (2. poł. XV w., przebudowa i rozbudowa ok. 1600) z manierystyczną kaplicą kopułową (1614, K. Fodyga), zespoły klasztorne: Franciszkanów (got. kościół — 2. poł. XIV w., rozbudowany po 1605–28; późnorenesans. klasztor) i Klarysek, ob. Bernardynek (kościół — 1643–85, przebudowa XIX w.; klasztor — XVII w., przebudowa XIX w.); ruiny zamku król. (XIII/XIV, 2. poł. XV w., od XVIII w. w ruinie), synagoga (XVII w.), drewniany spichlerz; 3 rezerwaty: Góra Rzepka (wychodnie skał dewońskich; pozostałości hist. górnictwa kruszcowego rud ołowiu), Góra Zelejowa (formy powierzchniowej rzeźby krasowej i krasu kopalnego), jaskinia Raj.

Chęciny, ruiny zamku