Chakravarti Biharilal, ur. 21 V 1835, zm. 24 V 1894,
poeta indyjski, tworzący w języku bengalskim;
Chakravarti Biharilal
Encyklopedia PWN
przedstawiciel romantyzmu bengalskiego; poezja Ch. jest przepojona uczuciem troski o ojczyznę pozostającą pod rządami Brytyjczyków oraz gorzką świadomością własnej bezsilności; centrum zainteresowania Ch. były wewn. przeżycia człowieka, zwłaszcza miłość; wydał zbiory poezji: Swapnadarśana [‘spotkanie we śnie’] (1858), Sangitśatak [‘sto pieśni’] (1862), Prembahini [‘potok miłości’] (1863); w poemacie Bangasundari [‘piękność bengalska’] (1869) nakreślił wyidealizowamy portret kobiety bengalskiej w różnych okresach jej życia; za najlepszy jest uważany zbiór wierszy Saradamangal [‘poemat ku chwale Sarady’] (1879), w którym wyraził smutek po stracie żony (wyobrażonej jako muza poety), szukając jednocześnie ukojenia w przyrodzie himalajskiej; twórczość Ch. jest w znacznym stopniu jego poet. autobiografią, zapisem doznań intelektualnych i emocjonalnych.
