Chacel Rosa
 
Encyklopedia PWN
Chacel
[cziạsel]
Rosa, ur. 3 VI 1898, Valladolid, zm. 27 VII 1994, Madryt,
pisarka hiszpańska;
należała do kręgu pokolenia 1927; uprawiała pisarstwo awangardowe, racjonalistyczno-psychol., skupione na analizie procesów zachodzących w świadomości bohaterów i samego aktu narracji; debiutowała powieścią o motywach autobiogr. Estación, ida y vuelta (1930) pod wpływem koncepcji artyst.-lit. J. Ortegi y Gasseta; kolejne utwory, m.in.: Memorias de Letizia Valle (1945), La sinrazón (1960) i Barrio de Maravillas (1976), potwierdzały oryginalność talentu Ch., budząc zarazem skojarzenia z M. Proustem, W. Nabokowem i eksperymentami spod znaku fr. nowej powieści, ich odbiór czytelniczy był jednak znacznie ograniczony (autorka, związana w latach 30. z elitą intelektualną II Republiki, przebywała do 1974 na emigracji, gł. w Brazylii i Argentynie). W ostatnich latach ukazały się w Hiszpanii liczne wznowienia jej dzieł, w tym także poet. (Poesía. 1931–1991 1992), pamiętniki (Desde el amanecer 1972, Alcancía 1982) i eseje.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia