Ceuta
m. na terytorium hiszp. Ceuta w Maroku, nad Cieśn. Gibraltarską.
[sẹuta] 
,
Ciudad Autónoma de Ceuta,
, Ceuta
Encyklopedia PWN
założone w VII w. p.n.e. jako faktoria fenicka Abyla; kolonia rzym. Septem Fratres; od pocz. VIII w. muzułm. (Sebta); od 1415 pierwsza posiadłość portugalska w Afryce; od XV w. ważny ośrodek handl.; od 1580 hiszp. (potwierdzone traktatem portugalsko-hiszp. 1688); wielokrotnie obiekt konfliktów hiszp.-marok.; 1936 baza espedycji F. Franco; Maroko podtrzymuje pretensje do Ceuty i Melilli, w Hiszpanii jest rozważane przyznanie im autonomii. Liczba ludności (gł. hiszp.) maleje (1969 — 87 tys. mieszk.). Port handl. (tranzyt towarów marok.), bunkrowy i rybacki; strefa wolnocłowa; przemysł spoż. (m.in. konserwy rybne), perfumeryjno-kosmetyczny; stocznia remontowa; bazy wojsk.; turystyka (połączenie promowe z Algeciras). Terytorium hiszpańskie Ceuty obejmuje skalisty półwysep z miastem i portem Ceutą, połączony z lądem wąskim przesmykiem; powierzchnia 18,5 km2; graniczy z Marokiem.
