Centralne Muzeum Morskie (CMM),
największa pol. placówka muzealnictwa mor. i rzecznego; zał. 1960
Centralne Muzeum Morskie
Encyklopedia PWN
jako oddział ówczesnego Muzeum Pomor. (ob. Muzeum Nar. w Gdańsku), w wyniku starań Tow. Przyjaciół Muzeum Mor. (zał. 1958 w Gdańsku, nadal działającego); od 1962 samodzielne Muzeum Mor., z siedzibą w zabytkowym budynku średniow. Żurawia w Gdańsku; od 1972 CMM ma gł. siedzibę w Gdańsku (kompleks 5 spichlerzy na wyspie Ołowiance na Motławie). W czasie swojej działalności muzeum zgromadziło ok. 50 tys. eksponatów, w tym znaczne zbiory pozyskane w wyniku podwodnych prac archeol., m.in. ładunek statku z pocz. XV w., 20 armat ze szwedzkiego okrętu Solen (zatopionego 1627 w bitwie pod Oliwą) i in. działa okrętowe z XVII w., rzeczy osobiste marynarzy z XV–XIX w., wraki łodzi i statków; CMM ma własną pracownię konserwatorską, specjalizującą się w zabezpieczaniu zabytków wydobywanych spod wody; dysponuje także specjalistyczną biblioteką (ponad 40 tys. woluminów) i zbiorami dokumentacji, m.in. Archiwum Pol. Ludzi Morza oraz Archiwum Pol. Konstrukcji Okrętowych. W budynku obok Żurawia mieści się kolekcja 40 łodzi lud. z różnych stron świata. Do CMM należy Muzeum Rybołówstwa w Helu (największe w Polsce zbiory z zakresu tradycyjnego rybołówstwa), Muzeum Wisły w Tczewie (pełna kolekcja łodzi lud. z Wisły i dorzecza) i 2 statki-muzea — Dar Pomorza w Gdyni i Sołdek w Gdańsku. CMM należy do największych na świecie muzeów tego typu, jego ekspozycje zwiedza ponad 300 tys. osób rocznie; prowadzi działalność edukacyjną, nauk. i rozległą współpracę z podobnymi placówkami na świecie.
