Ćandragupta II, z dynastii Guptów, żył na przeł. IV i V w.,
władca indyjski, panujący od ok. 375–380 do ok. 413–415, syn Samudragupty;
Ćandragupta II
Encyklopedia PWN
najwybitniejszy władca tej dynastii; na pocz. V w. podporządkował sobie terytoria Śaków, sięgające ważnych portów na zachodnim pobrzeżu Indii (Saurasztra, Gudźarat); po próbach przejęcia pod zwierzchnictwo środkowej i zachodniej połaci Dekanu zawarł przymierze z panującymi na tym obszarze Wakatakami. Ze względu na cechy osobiste zw. również Wikramaditja [‘słońce męstwa’]; dzięki pełnemu włączeniu imperium w eurazjat. system wymiany handl. i kult. w okresie jego panowania północne Indie przeżywały okres rozwoju gosp. i rozkwitu kult.; dwór Ć. (Pataliputra, ob. Patna w stanie Bihar) skupiał wielkie postaci indyjskiej nauki i kultury. W późniejszej tradycji indyjskiej Ć. stał się prototypem bohaterskiego króla.
