Bukowina
 
Encyklopedia PWN
Bukowina, ukr. Bukowyna, Bukovyna, rum. Bucovina,
kraina historyczna między Karpatami a środkowym Dniestrem;
część północna należy do Ukrainy, południowa — do Rumunii; w starożytności zamieszkana m.in. przez Daków, we wczesnym średniowieczu skolonizowana stopniowo przez Słowian; w X–XI w. była częścią Rusi Kijowskiej, w XII–XIII — Księstwa Halickiego i Halicko-Wołyńskiego, od XIV w. — Mołdawii; 1775 Turcja odstąpiła Bukowinę (bez starostwa chocimskiego) Austrii, która połączyła ją z Galicją; 1812 Rosja po zwycięstwie nad Turcją otrzymała Chocim i Besarabię; w XIX w. na Bukowinie znaczne osadnictwo pol.; 1918, w wyniku rozpadu Austro-Węgier, Bukowina znalazła się w granicach Rumunii, ale pretensje do niej zgłaszała od początku sowiecka Rosja i ZSRR; 1940 w wyniku sojuszu z Niemcami rząd sowiecki wymusił na Rumunii zrzeczenie się północnej części Bukowiny (z Czerniowcami).
zgłoś uwagę
Ilustracje
Voroneţ, cerkiew, 1488 (freski 1547–50), Rumuniafot. E. Dziuk/Archiwum Ilustracji WN PWN SA © Wydawnictwo Naukowe PWN
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia