Bukaty Antoni, ur. 1808, Augustowskie, zm. 19 IX 1876, Paryż,
filozof, historyk, matematyk, inżynier.
Bukaty Antoni
Encyklopedia PWN
Podczas powstania listopadowego 1830–31 brał udział w bitwie grochowskiej jako prosty żołnierz; po upadku powstania wyemigrował do Francji; przez pewien czas przebywał także w Kanadzie, gdzie kierował budową linii kolejowej. Zwolennik, tłumacz dzieł i popularyzator filozofii J. Hoene-Wrońskiego; zakładał, że jedyną władzą twórczą w człowieku jest rozum; ze względu na upadek człowieczeństwa władza ta utraciła znaczenie, jednakże w dziejach przejawia się dążenie do rehabilitacji rozumu; według Bukaty ma się to dokonać dzięki Polsce, której powołaniem jest urzeczywistnienie Królestwa Bożego na ziemi, zespolenie narodów w jednolite człowieczeństwo; Bukaty usiłował wesprzeć to stanowisko spekulatywnymi dowodami matematycznymi i historycznymi (Polska w apostazji... 1842). Autor historii powstania listopadowego do bitwy grochowskiej (Sprawa Polski, wywołana przez sąd miecza i polityki, w r. 1830 1833); jego filozofia narodowa wzbudziła entuzjazm A. Mickiewicza i B. Trentowskiego; Hoene-Wroński i jego udział w rozwinięciu ostatecznym wiedzy ludzkiej (1844), Résolution générale des équations. Méthode spéciale ou téléologique de H. Wroński démontrée par... (1878), Trzy grzechy śmiertelne Polski (1887).
