Brutus, Decimus Iunius Brutus Callaicus, żył w II w. p.n.e.,
wódz rzym.; pretor przed 140, konsul 138;
Brutus
Encyklopedia PWN
podczas prowadzenia poboru do wojska na wojnę w Hiszpanii uwięziony przez trybunów plebejskich za nierespektowanie uzasadnionych zwolnień od służby wojsk.; w Hiszpanii Dalszej zał. 138 Valentię (ob. Walencja), osiedlając w niej weteranów wojen z Wiriatusem; potem walczył zwycięsko z Luzytanami i Kallaikami (od których przybrał przydomek Callaicus), podbijając dzisiejszą Portugalię na północ od Duero i Galicię; 136 wziął udział w nieudanej wyprawie na Pallantię; odbył triumf i ufundował z łupów świątynię Marsa w cyrku Flaminiusza; augur 129; także 129 jako legat u boku konsula rzeczywisty zwycięzca Japydów z terenów dzisiejszej Słowenii; 121, po ogłoszeniu senatus consultum ultimum, dowodził armią konsula i senatu, która rozgromiła zwolenników Gajusza Grakchusa.
