Bochnia

rys. Z. Kwiatkiewicz/Archiwum Ilustracji WN PWN SA © Wydawnictwo Naukowe PWN

Bochnia,

m. powiatowe w województwie małopolskim, na pograniczu Podgórza Bocheńskiego i Pogórza Wiśnickiego, nad Rabą i jej dopływem Babicą.

Ludność miasta: ogółem — 29,8 tys. mieszkańców (2019)

Gęstość zaludnienia: 993,8 os/km² (2019)

Powierzchnia: 30 km²

Współrzędne geograficzne: długość geograficzna: 20°26′E, szerokość geograficzna: 49°58′N

Prawa miejskie: nadanie praw — 1253

Oficjalne strony WWW: www.bochnia.pl

Od XII w. wydobycie soli kam.; prawa miejskie 1253; w XVII–XVIII w. oprócz górnictwa rozwój sukiennictwa; 1845–46 działalność pol. organizacji spiskowych; na pocz. XX w. ośr. ruchu robotniczego i lud.; podczas okupacji niem. 1941–43 getto (ok. 15 tys. osób, część wywieziono do ośr. zagłady w Bełżcu, część do obozu pracy przymusowej w Szebniach i do obozu koncentracyjnego Auschwitz, pozostałych rozstrzelano); zginęło ok. 1,8 tys. mieszkańców Bochni; 1850–1975 i od 1999 siedziba powiatu. Kopalnia Soli „Bochnia” (przekształcona w zakład przyrodoleczn.; podziemna trasa turyst., udostępniona do zwiedzania naziemna część kopalni — budynki szybów, ekspozycja dawnych maszyn i urządzeń górniczych); walcownia żelaza i blach transformatorowych; zakłady urządzeń chłodniczych, materiałów bud., naczyń kamionkowych, cegielnia; drobny przemysł spoż.; węzeł drogowy; Stow. Bochniaków i Miłośników Ziemi Bocheńskiej; muzeum; got. kościół parafialny (XV w., przebudowa 1655), we wnętrzu polichromia J. Matejki; kamienice (XVIII w.).