Bhotyjczycy

Bhotyjczycy, Bhotiowie,

grupa ludów azjat. zamieszkujących Bhutan (ok. 0,5 mln, lata 80. XX w.), Indie (ok. 50 tys.) oraz Nepal (ok. 100 tys.);

mówią językami należącymi do grupy tybetańsko-birmańskiej; religią B. jest buddyzm tybetański (sekty Żółtych i Czerwonych czapek); ich etnogeneza nie została w pełni wyjaśniona, najprawdopodobniej przybyli z Tybetu i ok. IX w. zasiedlili tereny po południowej stronie Himalajów; są społeczeństwem patrylinearnym; obowiązuje monogamia, ale zgodnie z tradycją niektóre kobiety mogą mieć kilku mężów; mieszkają w górach w małych wioskach i odizolowanych gospodarstwach domowych; podstawą utrzymania jest wysokogórskie rolnictwo i pasterstwo (domostwem pasterzy są czarne namioty wojłokowe); głównym pożywieniem, jak u większości Tybetańczyków, jest campa (pasta z prażonej jęczmiennej mąki) oraz przetwory mleczne i mięso; ważne miejsce w gospodarce tych ludów zajmował także handel z Tybetem, który utracił znaczenie w wyniku zamknięcia granic tybetańskich.