Bhasa

Bhasa, sanskr. Bhāsa, żył w IV(?) w.,

dramatopiarz indyjski, tworzący w sanskrycie.

Domniemany autor 13 odnalezionych i opublikowanych 1920 dramatów, znanych wcześniej jedynie ze wzmianek i cytatów w antologiach; m.in. najsłynniejszy: Swapnawasawadatta [‘we śnie ujrzana Wasawadatta’] (przekład pol. fragmentów „Przegląd Orientalistyczny” 1969 nr 4, „Literatura na świecie” 1980 nr 10), niektóre oparte na motywach eposów Mahabharaty i Ramajany (przekład pol. Strzaskanie ud, Poselstwo „Przegląd Orientalistyczny” 1968 nr 2); w swoich utworach Bhasa odstępował od obowiązujących kanonów dram., przedstawiając sceny pojedynków i zabójstw; wpływ Bhasy jest widoczny w dziełach wielkiego dramaturga sanskr. Kalidasy (V w.).