Betsimisaraka
lud afryk. zamieszkujący środkowe i północno-wschodnie wybrzeże Madagaskaru (Malgasze); ok. 1,8 mln (1993);
[‘nieprzebrana rzesza’],
Betsimisaraka
Encyklopedia PWN
ok. 2 mln (1996); mówią jednym z języków malgaskich; polityczne znaczenie B. wzrosło na Madagaskarze na początku XVIII w., gdy król Ratsimilano (o mieszanym angielski-malgaskim pochodzeniu) zjednoczył i podporządkował jednej dynastii liczne wodzostwa; królestwo B. upadło po śmierci trzeciego władcy w 1791; część B. dostała się wówczas pod panowanie królestwa Merina; w przeszłości B. zyskali sławę żeglarzy i piratów; ich łodzie mieściły 50 wioślarzy, a ich flotylle — liczące kilka tysięcy żeglarzy wojowników — łupiły nawet odległe o 200–300 km wyspy; podstawą utrzymania B. jest rolnictwo żarowe (uprawa ryżu, kukurydzy, manioku), współcześnie rozwijają także plantacje kawy, goździków i wanilii.
