Baszir II, Bašīr II, z dynastii Szihab, ur. 1767, Ghazir, zm. 1851, Stambuł,
emir Libanu 1788–1840;
Baszir II
Encyklopedia PWN
przejął władzę w wyniku wspólnego spisku z rodem druzyjskim Dżunbulat, za zgodą tureckiego paszy Al-Dżazzara; B. doprowadził kraj do rozkwitu; poskromił wielkie rody, a dzięki polityce tolerancji rel. zyskał poparcie maronitów; w czasie kampanii syryjskiej Napoleona Bonapartego nie udzielił pomocy Al-Dżazzarowi, oblężonemu w Akce, co spowodowało jego krótkotrwałe wygnanie; walki z paszą zakończył sojusz (1803); zajęcie doliny Al-Bika (1821) przypłacił ponownym, 2-letnim wygnaniem; znalazł schronienie u paszy Egiptu, Muhammada Alego — dzięki jego poparciu odzyskał władzę, pokonał zbuntowane rody Dżunbulat i Arslan, a na ich ziemiach osadził chłopów maronickich, co wywołało później konflikty rel.; 1831 ułatwił wojskom Muhammada Alego zajęcie Syrii, uznał zwierzchnictwo egipskie nad Libanem i pomagał w tłumieniu buntów; gdy wojska egipskie opuściły Syrię, B. utracił władzę; zmarł na wygnaniu.
