Barnim III Wielki
 
Encyklopedia PWN
Barnim III Wielki, ur. ok. 1300, zm. 24 VIII 1368,
książę szczeciński od 1345;
dążąc do uniezależnienia się od Brandenburgii zawierał sojusze z Polską (1325, 1328 i 1337–1348) i Czechami (1337); 1338 uzyskał od Brandenburgii zrzeczenie się zwierzchnictwa nad księstwem szczec. za obietnicę sukcesji tronu szczec. w razie jego bezpotomnej śmierci; umowa nie została zrealizowana wobec narodzin następcy — Kazimierza III; 1348 uzyskał od Karola IV Luksemburskiego uznanie Pomorza Zachodniego za bezpośrednie lenno Rzeszy, co odsunęło niebezpieczeństwo zwierzchnictwa margrabiów brandenburskich; wykorzystując wojnę domową w Brandenburgii 1349–54 odzyskał wiele zamków i miast w ziemi wkrzańskiej; w obronie sukcesji rugijskiej książąt wołogojskich pokonał 1351 Meklemburczyków pod Schoppendamm i zmusił ich do rezygnacji z Rugii (pokój w Strzałowie 1354); jako sojusznik Luksemburgów wzmocnił pozycję polit. swego księstwa.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia