Bank Włoski, Banca d’Italia,
bank centralny, założony 1893, z siedzibą w Rzymie;
Bank Włoski
Encyklopedia PWN
powstał w wyniku fuzji Banca Toscana de Crédito, Banca Nazionale Sarda i Banca Nazionale del Regno d’Italia w celu poprawienia kontroli nad obiegiem pieniądza; w pierwszej fazie swego istnienia dzielił przywilej emisji pieniądza z Banco di Napoli i Banco de Sicilia, a 1926 stał się jedyną instytucją emisyjną we Włoszech; 1936, po reformie systemu bankowego, przejął wszystkie funkcje banku centralnego; statut Banku Włoskiego był zmieniany 1948 i 1963; główne zadania: emisja pieniądza i kontrola jego obiegu, obsługa Skarbu Państwa i emisja obligacji państwowych, nadzór nad systemem bankowym, kontrola rynku kapitałowego, prowadzenie polityki pieniężnej; od 1998 wchodzi w skład Europejskiego Systemu Banków Centralnych.
