Aşık
tur. poeta lud.;
[ạszyk]
Veysel, zw. Satıroğlu, ur. 1894, zm. 1973,
Aşık Veysel
Encyklopedia PWN
niepiśmienny; ostatni aszyk, uprawiał bardzo popularną od wieków w Turcji (i na Bliskim Wschodzie) improwizatorską twórczość lud. poetów-śpiewaków (aszyków); w swych utworach opiewał Boga, zajmował się miłością, życiem i śmiercią oraz wyrażał szacunek dla mistyków; większość jego utworów została nagrana na płytach; twórczość zebrana w: Aşık Veysel. Deyişler [‘Aszyk Veysel. Wiersze zwane deyis’] (1944), Sazımdan sesler [‘dźwięki mojego sazu’] (1950), Aşık Veysel — hayati ve şiirleri [‘Aszyk Veysel — życie i wiersze’] (1963), Dostlar beni hatırlasın [‘wspomnijcie mnie przyjaciele’] (1973); pol. przekłady w „Przeglądzie Orientalistycznym” 1993 nr 3–4 i 1995 nr 1–2.
