Ankiewicz Julian
 
Encyklopedia PWN
Ankiewicz Julian, ur. 6 I 1820, Radzanówek k. Mławy, zm. 31 I 1903, Rokotów,
architekt;
w swej twórczości nawiązywał do form klasycyzmu i renesansu; uczeń A. Idźkowskiego, studiował także w Londynie i Neapolu; budowniczy m. Warszawy; gł. dzieła: gmachy Biblioteki Ordynacji Zamoyskich (1868) i Tow. Kredytowego Miejskiego (1870) w Warszawie, pałac Starzeńskich w Ciechanowcu (1875), gmach rządowy w Lublinie (1857); rozbudowa pałacu i kaplicy w Puławach (1858–61); autor licznych prac z historii teorii estetyki i historii architektury, m.in. O piękności w ogóle, a zwłaszcza o piękności w architekturze (1845).
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia