Amalfi,
m. w południowych Włoszech, w regionie Kampania, nad zat. Salerno (M. Tyrreńskie), na południowym wybrzeżu płw. Sorrento.
Amalfi
Encyklopedia PWN
Wzmiankowane po raz pierwszy w IV w.; początkowo zależne od Bizancjum, było ośrodkiem handlu między południową Italią a cesarstwem wschodniorzym.; od IX w. niezależna republika, X–XII w. stanowiło potęgę mor. i handl., rywalizowało z Pizą, Genuą, Wenecją i Gaetą w handlu ze Wschodem; od XI w. we władaniu Normanów, 1131 włączone do Królestwa Sycylii; zniszczone 1135 i 1137 w wyniku wojny z Pizą, straciło wówczas znaczenie; w A. został wydany kodeks prawa mor. Tabula Amalphitana (Tavole Amalfine), które było stosowane w basenie M. Śródziemnego do 1570. — pierwsze wzmianki z VI w.; początkowo podporządkowane Bizancjum — gł. ośr. handlu między południową Italią a cesarstwem wschodniorzym.; od IX w. niezależna republika; w IX–X w. okres potęgi mor. i handl.; prawo mor. z Amalfi, Tabula Amalphitana, powszechnie stosowano w średniowieczu w basenie M. Śródziemnego; ośrodek turystyczno-wypoczynkowy, słynny z malowniczego, amfiteatr. położenia; rom. katedra (XI, XIII, XVIII w.) z kampanilą (XII–XIII w.) i bizant. drzwiami brązowymi (XI w.); klasztor, z dziedzińcem krużgankowym zw. Chiostro del Paradiso (2. poł. XIII w.); krajobraz kulturowy A. i okolic został wpisany na Listę Świat. Dziedzictwa Kult. i Przyr. UNESCO.
