Akt supremacji

Akt supremacji, Act of Supremacy,

akt Parlamentu angielskiego uchwalony 1534; ustanawiał zwierzchnictwo monarchy nad Kościołem w państwie angielskim;

jedno z wielu postanowień przyjętych przez tzw. Parlament reformacji (1529–36) zwołany przez Henryka VIII, które przesądziły o zerwaniu zależności Kościoła w Anglii od papieża i zapoczątkowały kształtowanie się odrębnego Kościoła anglikańskiego; Akt supremacji przyznawał królowi tytuł „najwyższej głowy” (supreme head) na ziemi Kościoła Anglii; monarcha uzyskiwał najwyższą władzę nad wszelkimi sprawami kościelnymi na obszarze państwa, w tym w zakresie doktryny religijnej, sądownictwa, nominacji biskupów. Po okresie rekatolizacji Anglii przez Marię I Tudor (1553–58) drugi, zmodyfikowany Akt supremacji został 1559 uchwalony przez Parlament zwołany przez Elżbietę I na początku jej panowania; przywracał on monarsze angielskiej władzę nad Kościołem w państwie, z tytułem „najwyższego rządcy” (supreme governor), który monarcha brytyjski nosi do dziś.

Henryk VIII. Dokument zawierający prośbę o anulowanie pierwszego małżeństwa Henryka VIII skierowaną do papieża Klemensa VII