Abadi, Al- Ghazi, Ḡāzī al-‘Abādī, ur. 1935, Bagdad, zm. IV 1998, tamże,
arabski pisarz, tłumacz i publicysta z Iraku;
Abadi, Al- Ghazi
Encyklopedia PWN
1965 ukończył rusycystykę na Uniwersytecie im. Łomonosowa w Moskwie; po powrocie do kraju pracował w czasopismach i gazetach irackich, ostatecznie związał się z działem kult. bagdadzkiego dziennika „As-Saura” [‘rewolucja’]; przedstawiciel tzw. nowego realizmu; wydał 10 zbiorów opowiadań, 4 powieści oraz sztukę teatr.; debiutował 1969 zbiorem opowiadań Hikajat min rihlat as-Sindibad as-samina [‘opowieści z ósmej podróży Sindbada’]; do połowy lat 80. jego twórczość dotyczyła problemów społ. i obyczajowych współcz. Iraku; 1986 wydał pierwszą powieść Ma jatrukuhu al-ahfad li-al-adżdad [‘co wnukowie pozostawiają dziadom’], która wprowadziła do jego twórczości tematykę hist., kontynuowaną w kolejnych utworach; w prasie publikował przekłady, m.in. z literatury ros. i polskiej.
