Wołożyn, białorus.Wałożyn, Valožyn, ros. Wołożin, Voložin,
m. na Białorusi, w obwodzie mińskim, nad Wołożynką (dorzecze Niemna), na północnym skraju Puszczy Nalibockiej.
Wołożyn
Encyklopedia PWN
— 9,7 tys. mieszk. (2005). W XV i XVI w. własność książąt Wołożyńskich, później m.in. Gasztołdów, Słuszków, Czartoryskich i od 1803 Tyszkiewiczów; od 1892 znana szkoła rabinów i mełamedów, tzw. akad. żydowska (kilkuset uczniów, m.in. z Polski, Wielkiej Brytanii, Austrii, Egiptu, Syrii); od 1940 miasto. Dawny kościół i klasztor Bernardynów, fundacji hetmana J. Słuszki (1681; kilkakrotnie płonął, budynek murowany ok. 1816; 1864 kościół przebudowany na cerkiew, klasztor — na koszary); pałac J.I. Tyszkiewicza (po 1806, wg projektu A. Kossakowskiego) z oficyną, oranżerią i parkiem, połączony w całość urb. z miasteczkiem i kościołem.
