wiórowa technika

wiórowa technika,

archeol. sposób przygotowania i eksploatacji rdzenia krzemiennego, pozwalający na odbicie od niego smukłych, regularnych odłupków o równoległych krawędziach bocznych zw. wiórami, z których można było formować narzędzia;

, pozwalający na odbijanie od niego smukłych, regularnych odłupków o równoległych krawędziach bocznych, zw. wiórami, z których można było formować narzędzia; t.w. dominowała w paleolicie górnym i mezolicie, ważna była również w neolicie.