Weöres
węgierski poeta, dramatopisarz i tłumacz.
[wọ̈resz]
Sándor, ur. 22 VI 1913, Szombathely, zm. 22 I 1989, Budapeszt,
Weöres Sándor
Encyklopedia PWN
Związany z pismem „Nyugat”; w twórczości ślady fascynacji Wschodem, antykiem, kulturami prymitywnymi, mistrzowskie operowanie brzmieniowymi i rytmicznymi elementami języka, przejawy katastrofizmu; od końca lat 70. ewolucja w kierunku groteski i żartu lirycznego; zbiory wierszy, m.in. Medúza (1943), A hallgatás tornya [‘wieża milczenia’] (1956), Tűzkút [‘ognista studnia’] (1964), Áthallások [‘przebijanie dźwięku’] (1976), Egysoros versek [‘wiersze jednowersowe’] (1979), poemat Psyché (1972), sztuki poet., utwory dla dzieci; cenione przekł. poezji, m.in. starochiń., ang., fr., także pol. (M. Białoszewski, Z. Herbert); pol. wybór wierszy Kraj ukryty (1970) oraz przekł. w Antologii poezji węgierskiej (1975) i w antologii 13 poetów (1983).
