film trójwymiarowy

film trójwymiarowy,

film przestrzenny wykorzystujący zjawisko stereoskopii, → film stereoskopowy.

W filmie trójwymiarowym zdjęcia wykonuje się za pomocą 2 kamer, których obiektywy są odległe od siebie o ok. 65 mm (lub jednej specjalnej kamery), co odpowiada w przybliżeniu rozstawowi oczu człowieka. Synchroniczna projekcja tych 2 obrazów pozwala na uzyskanie złudzenia trójwymiarowości pod warunkiem oglądania obrazu „lewego” lewym okiem, a obrazu „prawego” — prawym; w tym celu stosuje się specjalne okulary; system ten realizuje się metodami: pryzmatową — okulary zawierają soczewki pryzmatyczne, anaglifową — obrazy są zabarwione 2 barwami dopełniającymi, podobnie zabarwione są okulary (zastosowanie tylko do filmu trójwymiarowego czarnobiałego), polaryzacyjną — okulary zawierają szkła polaryzacyjne, podobne szkła polaryzacyjne znajdują się na obiektywach projektora, oraz najnowszą (system Imax) oprac. przez firmę Sony, w której okulary zawierają ciekłe kryształy reagujące na promieniowanie podczerwone emitowane z ekranu. W systemie bezokularowym rozdział obrazów następuje dzięki zastosowaniu rastra szczelinowego bądź soczewkowego, znajdującego się bezpośrednio przed ekranem.