Stuttgart
m. w południowej części Niemiec, nad Neckarem;
[sztụtgart] 
,
, Stuttgart
Encyklopedia PWN
— 635 tys. mieszk. (2018), zespół miejski 2,3 mln (2009); po raz pierwszy wzmiankowany ok. 1160 jako osada; od poł. XIII w. miasto, od 1321 rezydencja hrabiów, następnie książąt (od 1495) i królów (od 1805) Wirtembergii; od poł. XIX w. silny rozwój przemysłu. Centrum przem.-handl. południowo-zachodniej części Niemiec; ważny ośrodek przemysłu samochodowego (DaimlerChrysler, Porsche, Ernst Auwärter), elektrotechniczny i elektroniczny (m.in. fabryka świec zapłonowych Bosch), urządzeń telekomunik. (Alcatel), maszyn., metal., precyzyjnego i opt. (m.in. aparaty fot. Kodak i Zeiss–Ikon), spoż., włók.; największy węzeł kol. i drogowy południowo-zachodniej części kraju; międzynar. port lotn.; ważny ośrodek nauk.-kult.; Uniw. Stuttgarcki (od 1967), Uniw. Hohenheim (od 1818; wcześniej uczelnia roln.), inne szkoły wyższe: techn. (zał. 1829), pedag., adm., muz., akad. sztuk pięknych; liczne biblioteki, wydawnictwa (ponad 150), obserwatorium astr., nowoczesne planetarium; dużą powierzchnię miasta zajmują lasy, parki, ogrody (w tym bot.-zool.); w północnej części Stuttgartu źródła miner. (uzdrowisko); muzea (m.in. Württembergisches Landesmuseum, Daimler–Benz, Porsche, Staatsgalerie, Lapidarium); kościoły got.: Krzyża Św. (XIV–pocz. XVI w.), Św. Leonara i Dominikanów (XV w.); pałace: Stary — renes. (XVI w.) i Nowy — późnobarok. i barok.-klasycyst. (XVIII–XIX w.), tzw. Prinzenbau (XVII–XVIII w.) i Königsbau (po poł. XIX w.); Stara Kancelaria (XVI–XVII w.); klasycyst. Wilhelmuspalast (1840), neorenes. Villa Berg (po poł. XIX w.); dworzec gł. (1913–27, P. Bonatz); osiedle Weissenhofsiedlung (1927, projektowane m.in. przez: L. Mies van der Rohe, W. Gropiusa, Le Corbusiera). W pobliżu Stuttgartu późnobarok.-klasycyst. pałacyk Solitudee z parkiem (2. poł. XVII w.). W okolicach Stuttgartu, na wzgórzach uprawa winorośli.
