Reviczky
węgierski poeta, powieściopisarz, eseista;
[rẹwicki]
Gyula, ur. 9 IV 1855, Vitkóc, zm. 11 VII 1889, Budapeszt,
Reviczky Gyula
Encyklopedia PWN
początkowo wypowiadał się w esejach i pismach kryt. na temat literatury eur. i węgierskiej, które analizował gł. w aspekcie etycznym; w powieści Apai örökség [‘spadek po ojcu’] (1884), zawierającej krytykę moralności szlacheckiej, wzorował się na twórczości L. Tołstoja i I. Turgieniewa; nastrojowa liryka R. (zbiory Ifjuságom ‘moja młodość’ 1883, Magány ‘samotność’, Magamról ‘o sobie’, Pán halála ‘śmierć Pana’ — wszystkie 1889) pozostawała pod wpływem filozofii A. Schopenhauera; ogłosił też cykle śmiałych erotyków Első szerelem [‘pierwsza miłość’] (1875–83) i Perdita [‘prostytutka’] (1884); życie R. było pełne niepowodzeń i upokorzeń; nieślubny syn słowackiej służącej, żył w niedostatku, poprawę sytuacji życiowej odczuł pod koniec życia, po objęciu posady krytyka teatr. w „Pesti Hírlap”; zmarł na gruźlicę; popularność jako poeta zdobył dopiero po śmierci.
