Rapacki Wincenty, ur. 22 I 1840, Lipno, zm. 12 I 1924, Warszawa,
ojciec Wincentego i Honoraty Leszczyńskiej, aktor, reżyser;
występy od 1861 na prowincji, we Lwowie, 1865–70 w Krakowie, od 1870 w WTR; jeden z najwybitniejszych przedstawicieli pol. aktorstwa realist., twórca śmiałych, niekiedy drastycznych interpretacji aktorskich, mistrz charakteryzacji; liczne role fredrowskie (m.in. Rejent — Zemsta i Łatka — Dożywocie), molierowskie (m.in. Harpagon — Skąpiec), szekspirowskie (m.in. Shylock — Kupiec wenecki, Jago — Otello, tytułowa w Ryszardzie III); grał również w pol. i obcych dramatach współcz.; wystawił m.in. własną sztukę Wit Stwosz (1875); praca pedag.; tłumacz, autor powieści i nowel (zbiory Około teatru 1905, Czarny dwór 1923), dramatów i prac z historii teatru (m.in. Sto lat sceny polskiej w Warszawie 1925).