Pileta, Cueva de la

Pileta, Cueva de la

[k^uẹwa de la p.],

jaskinia krasowa w południowej Hiszpanii, w zachodniej części pasma Serranía de Ronda (G. Betyckie), w południowym zboczu masywu Las Mesas, ok. 15 km na południowy zachód od m. Ronda;

otwór na wys. 670 m; jaskinia o rozwinięciu poziomym, utworzona w wapieniach mezozoicznych w trzeciorzędzie; sieć korytarzy z obszernymi komorami. Ważne stanowisko archeol., ślady zamieszkiwania w górnym paleolicie (ok. 25 tys. lat temu), neolicie (ceramika z 3 tysiąclecia p.n.e.), epoce brązu (kości ludzkie i broń z 1500 p.n.e.); jedno z najważniejszych stanowisk sztuki paleolitycznej; naskalne malowidła paleolityczne (datowane na ok. 25 tys. p.n.e.) zwierząt malowanych czarną farbą, gł. bizonów i koni (niektóre z czerwonymi cętkami), oraz znaków abstrakcyjnych malowanych farbą czarną i czerwoną; najbardziej znane wielkie malowidło ryby (dł. 1,25 m) wykonane kolorem czarnym. Odkryta 1905, uznana za pomnik przyrody 1924; udostępniona do zwiedzania.