pensja
w Polsce od XVIII w. prywatna szkoła ogólnokształcąca, zwykle z internatem, najczęściej żeńska;
[łac.],
pensja
Encyklopedia PWN
zakładane i prowadzone często przez cudzoziemców, miały zróżnicowane programy i liczebność; nauczanie w nich ograniczało się do języka fr. oraz rozwijania tzw. talentów (śpiew, muzyka, malarstwo, taniec); Komisja Edukacji Nar. bezskutecznie usiłowała objąć je swym nadzorem; w XIX w. były to często 3- lub 4-letnie szkoły dla dziewcząt, prowadzone przez zakonnice; z końcem XIX w. i na pocz. XX w. — 6- i 7-letnie; w planach nauczania uwzględniały gł. języki nowoż., w niewielkim zakresie nauki ścisłe i przyr.; na przeł. XIX i XX w., w zaborze ros., pensje stały się ostoją polskości i ośr. tajnego nauczania; utraciły znaczenie z chwilą dopuszczenia kobiet do studiów wyższych oraz rozwoju gimnazjów żeńskich, wydających świadectwa dojrzałości.
