Paragwajczycy,
latynoamer. naród o homogenicznym profilu etnokulturowym kształtujący się w granicach Paragwaju;
Paragwajczycy
Encyklopedia PWN
w 1998 ludność Paragwaju liczyła ok. 5,5 mln i była w zdecydowanej większości metyskiego pochodzenia, co jest wynikiem hiszpańskiej kolonizacji tych ziem od XVI w. oraz akulturacyjnych oddziaływań jezuickich misji na Indian Guarani; likwidacja osad misyjnych (tzw. redukcji) nasiliła proces metysażu ludności tubylczej, która wniosła do ogólnonarodowej kultury przede wszystkim język guarani; stał się on obok hiszpańskiego drugim oficjalnym językiem kraju, szczególnie popularnym na prowincji; na marginesie głównego nurtu narodu żyją w Paragwaju Indianie (ok. 35 tys.) dzielący się na szereg drobnych grup etnolingwistycznych w większości zagrożonych wymarciem; część P. to przybysze z sąsiednich krajów — głównie z Brazylii oraz potomkowie imigrantów z Azji (Japończycy i Koreańczycy) i Europy (Niemcy); ważną rolę w kształtowaniu narodu odegrały walki o niepodległość (1810–13), seria wojen z zaborczymi sąsiadami w obronie terytoriów oraz znaczna izolacja Paragwaju; pod względem wyznaniowym większość P. to katolicy.
