Ørjasæter Tore

Ørjasæter

[ọ̈rjasetər]

Tore , ur. 8 III 1886, osada Bråtå (Skjåk), zm. 29 II 1968, Lillehammer,

pisarz norweski;

twórczość o charakterze autobiogr., odzwierciedlająca przeżycia chłopskiego syna, jego wewn. rozterki w zetknięciu z eur. cywilizacją i kulturą; w swoim gł. dziele, epicko-lirycznej trylogii: Gudbrand Langleite (1913), Brum-illom [‘mosty’] (1920), Skuggen [‘cień’] (1927), zawarł na poły symbol. obraz wsi norweskiej; w późniejszych utworach Ørjasæter przeciwstawiał trwodze wojennej wiarę w pozytywne siły natury ludzkiej (ekspresjonistyczny dramat Den lange bryllupsreisa ‘długa podróż poślubna’ 1949, zbiór poet. Livsens tre ‘drzewo życia’ 1945); poezje: Elvesong [‘śpiew rzeki’] (1932), Klårhaust [‘pogodna jesień’] (1963), dzienniki z podróży.