Mérimée Prosper

fot. Archiwum Ilustracji WN PWN SA © Wydawnictwo Naukowe PWN

Mérimée

[merimẹ]

Prosper , ur. 27 IX 1803, Paryż, zm. 23 IX 1870, Cannes,

pisarz francuski;

w czasie II Cesarstwa senator; trwałą pozycję w literaturze zapewniły mu zwłaszcza nowele; ogłaszane najpierw w czasopismach, weszły następnie w skład kilku zbiorów; początkowo były to utwory bardzo krótkie: Mateo Falcone (1829; w zbiorze Mozaika 1833, wyd. pol. 1900), później coraz dłuższe: Venus z Ille (1837; w zbiorze Kolomba 1841, wyd. pol. 1918), aż do zbliżonych do krótkiej powieści: Kolomba (1840, wyd. pol. 1841), Carmen (1845, wyd. pol. 1900, opera G. Bizeta 1875), Lokis (1869, wyd. pol. 1923 — zawierająca motywy z Trzech Budrysów A. Mickiewicza); ponadto utwory dram. (zbiór Teatr Klary Gazul 1825, wyd. pol. 1953), powieść hist. Kronika z czasów Karola IX (1829, wyd. pol. 1893), przekłady literatury ros. (m.in. utworów A. Puszkina, I. Turgieniewa); twórczość M. przez swą zwięzłość, oszczędność środków pisarskich, celną obserwację środowisk i obyczajów stanowi przejście od romantyzmu do realizmu.