Ławrow Piotr Ł., pseud. Mirtow, ur. 14 VI 1823, Mielechowo (obwód pskowski), zm. 6 II 1900, Paryż,
publicysta ros.; jeden z ideologów narodnictwa (narodnicy), twórca ros. szkoły subiektywnej w socjologii i filozofii;
Ławrow Piotr Ł.
Encyklopedia PWN
jeden z ideologów narodnictwa (narodnicy), twórca ros. szkoły subiektywnej w socjologii i filozofii; z wykształcenia matematyk; na pocz. lat 60. związał się z N. Czernyszewskim, był czł. Ziemli i Woli; w związku z zamachem D. Karakozowa na cara skazany na zesłanie, z którego 1870 zbiegł do Europy Zachodniej; 1873–77 redaktor narodnickiego czasopisma „Wpieriod”, a 1883–86 — „Wiestnika Narodnoj woli”; 1892–96 jeden z redaktorów materiałów o ruchu socjalist.-rewolucyjnym w Rosji; gł. prace: Zadaczi ponimanija istorii (1898), Ważniejszyje momienty w istorii mysli (1903).
