Loo
malarz flamandzki, działający w Holandii i we Francji;
[lo:]
Jacob van, ur. 1614, Sluis k. Brugii, zm. 27 XI 1670, Paryż,
Loo Jacob
Encyklopedia PWN
przed 1635(?) osiadł w Amsterdamie; zaczynał od malarstwa rodzajowego, wzorowanego na malarstwie P. Coddego; później, pod wpływem m.in. T. de Keysera i J. Backera, zwrócił się ku portretom i obrazom hist. (gł. mitol.); w tych ostatnich, klasycyzujących kompozycjach łączył tradycję flamandzką i holenderską, osiągając mistrzostwo w przedstawianiu aktu (Diana z towarzyszkami 1648); wspólnie z G. van den Eeckhoutem zainicjował nowy typ sceny rodzajowej tzw. konwersacji — zapowiadającej twórczość G. ter Borcha mł. i J. Vermeera (Towarzystwo muzykujące na tarasie); w latach 50. XVII w. był jednym z czołowych malarzy amsterdamskich (portrety zbiorowe — Regentki i Regenci w przytułku w Haarlemie, oba 1658); 1660 oskarżony o zabójstwo, zbiegł do Paryża, gdzie spędził resztę życia. L. zapoczątkował fr. ród artyst., którego najsłynniejszym przedstawicielem był jego wnuk, C. Vanloo.
