Latakia, Al-Lādhiqiyyah,
m. w północno-zachodniej Syrii, nad M. Śródziemnym;
Latakia
Encyklopedia PWN
ośr. adm. muhafazy L.; ośrodek miejski już w IV/III w. p.n.e., znany pod fenicką nazwą Ramitha; w II w. p.n.e. część pobliskiego Ugarit; w X w. p.n.e. należał do Asyrii, następnie Babilonii i Persji; rozkwit miasta za Seleukosa I Nikatora (IV/III w. p.n.e.), który na cześć matki (Laodike) nadał mu nazwę Laodycea (gr. Laodikeja), oraz ponownie w czasach rzym. pod nazwą Laodicea ad Mare (za Cezara pod nazwą Iulia); w okresie bizant. ważny ośrodek adm.; w VII w. zdobyte przez Arabów, następnie tur. Seldżuków; 1097 opanowane przez krzyżowców, pod nazwą La Liche było siedzibą biskupa; 1180 odbite przez Salah ad-Dina; kilkakrotnie niszczone przez trzęsienia ziemi, pod koniec XIII w. utraciło znaczenie, które odzyskało w XVI w. jako ośr. eksportu tytoniu; 1920 włączone do fr. terytorium mandatowego jako stol. samodzielnego państwa sekty alawitów (nusajryci), które 1936 zostało przyłączone do Syrii. gł. port mor. kraju; wywóz ropy naftowej, asfaltu (wydobywany w pobliżu L.), bawełny, owoców; ośrodek handlowy regionu roln.; przemysł bawełniany, olejarski, rybny, cementowy; połączenie kol. i drogowe z Halab, drogowe z Hims i Bejrutem (Liban); rurociąg naftowy z Hims; port lotn.; uniw. (zał. 1971).
