Kleist Heinrich

fot. Archiwum Ilustracji WN PWN SA © Wydawnictwo Naukowe PWN

Kleist

[klaⁱst]

Heinrich von , ur. 18 X 1777, Frankfurt (n. Odrą), zm. 21 XI 1811, Wannsee k. Berlina,

niem. dramatopisarz i nowelista;

twórczość charakterystyczna dla przełomu okresu klas. i romantyzmu w literaturze niem.; dominuje w niej przekonanie o absolutnej sprzeczności między prawdą wewn. jednostki a rzeczywistością zewn., szukanie możliwości pogodzenia człowieka z otaczającym go światem; dramaty: Penthesilea (1811, wyd. pol. 1938), Książę Homburgu (1810, wyd. pol. 1910) — ukazujący konflikt między prawami jednostki a racją stanu, komedia Rozbity dzban (1811, wyd. pol. 1953) — satyra na pruskie sądownictwo; mistrzowska nowelistyka, m.in. Trzęsienie ziemi w Chile (1807), Michał Kohlhaas (1810, wyd. po. 1960), Zaręczyny w San Domingo (1811); wybory pol.: Dzieła wybrane (1960), Dramaty i nowele (1969).