Jeleński Konstanty Aleksander, ur. 2 I 1922, Warszawa, zm. 4 V 1987, Paryż,
eseista, krytyk literacki i krytyk sztuki;
Jeleński Konstanty Aleksander
Encyklopedia PWN
XII 1939 opuścił kraj, 1940 wstąpił do armii pol. we Francji, 1944 jako żołnierz I Pol. Dywizji Pancernej odbył kampanię Normandia–Belgia–Holandia; od 1945 przebywał we Włoszech, od 1951 we Francji; wieloletni współpracownik „Kultury” paryskiej; publikował w języku pol., wł., fr., niem., ang.; swe zainteresowania skupiał gł. na malarstwie i literaturze (eseistyczne monografie: Hans Bellmer 1966, Leonor Fini 1968, Jan Lebenstein 1980, zbiór szkiców i recenzji Zbiegi okoliczności, wyd. poza cenzurą 1981); w ocenie dzieł uwzględniał zwłaszcza czynnik wyobraźni twórczej; łączył wytrawny smak artyst. z uznaniem społ. roli kultury masowej we współcz. świecie; położył wielkie zasługi w upowszechnianiu kultury pol.: malarstwa (J. Lebenstein, J. Czapski), poezji (Antologie de la poésie polonaise 1965), a zwłaszcza twórczości W. Gombrowicza; wybór Szkice (1990); otrzymał nagrody, m.in. Fundacji Kościelskich (1964) oraz pol. Pen Clubu (1981).
