Høyre
norweska partia polit., konserwatywna;
[họ̈jrə; norw., ‘prawica’] 
,
, Høyre
Encyklopedia PWN
zał. 1884 przez zwolenników utrzymania niezależności władzy wykonawczej od parlamentu oraz wzmocnienia więzi w ramach unii norwesko-szwedz.; skupiła czł. aparatu adm., sfer przem. i finansowych; do 1918 jedna z dwu dominujących partii w kraju (obok liberalnej Venstre); stopniowo połączyła koncepcje konserwatywnego ładu gosp. i porządku społ. (ochrona własności prywatnej i wynikających stąd zróżnicowań, powolne przekształcenia ustrojowe) z niektórymi zasadami liberalizmu polit. i ekon. (parlamentaryzm, przedsiębiorczość i wolna konkurencja); po II wojnie świat. druga najsilniejsza partia (po Norweskiej Partii Pracy), duże wahania poparcia (najwyższe: 1981 — 34% mandatów w parlamencie); uczestnik centroprawicowych koalicji rządowych: 1963, 1965–71, 1981–86 (premier K. Willoch), 1989–90 (J.P. Syse), od 2013 (E. Solberg); opowiadając się za przystąpieniem Norwegii do EWG, zajęła na pocz. lat 90. stanowisko zbliżone do rządzących labourzystów, co spowodowało przejściową utratę wpływów (1993 — 17% mandatów, 2001 — już 23%) na rzecz antyintegracyjnej Partii Centrum.
