Holberg Ludvig
 
Encyklopedia PWN
Holberg Ludvig, ur. 3 XII 1684, Bergen (Norwegia), zm. 28 I 1754, Kopenhaga,
duński komediopisarz i historyk, pochodzenia norweskiego; twórca duńskiego języka lit. i dramatu nar.; prekursor idei racjonalizmu i oświecenia w Danii.
Twórca duńskiego języka lit. i dramatu nar., prekursor idei racjonalizmu i oświecenia w Danii; od 1717 profesor uniwersytetu w Kopenhadze; rozgłos przyniósł mu poemat heroikomiczny Peder Paars (1719–20); pozycję lit. Holberga ugruntowała twórczość dram., podjęta po otwarciu w Kopenhadze sceny nar. (1722), dla której stał się gł. twórcą repertuaru; pisał zwłaszcza komedie, czerpiąc motywy z utworów Terencjusza, Plauta i Moliera (Blacharz burmistrzem wyst. 1722, wyst. pol. 1967), wyd. w zbiorze Comoedier [‘komedie’] (t. 1–3 1723–25); po upadku teatru nar. Holberg napisał w języku łac. utopijną powieść Podróż do krajów podziemnych Mikołaja Klimiusza (1741, wyd. pol. 1819); ponadto prace filoz., hist. i prawnicze.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia