Glissant Édouard

Glissant

[glisạ̃]

Édouard, ur. 21 IX 1928, Sainte-Marie (Martynika), zm. 3 II 2011, Paryż,

fr. pisarz i eseista z Martyniki.

Studiował filozofię i etnologię w Paryżu; 1954–59 współpracował z pismami „Les Lettres Nouvelles” i „Présence Africaine”; 1959 za działalność na rzecz niepodległości Gujany i Antyli wydalony z Antyli do fr. metropolii; 1965 powrócił na Martynikę; 1967 zał. Martynikański Inst. Badań; 1971–73 redaktor nacz. pisma „Acoma”, od 1982 — „Le Courrier de l’UNESCO”; w latach 90. wiceprezes Międzynar. Parlamentu Pisarzy; wykładowca City University of New York. Poezja G. (Le sel noir 1960, Poèmes 1965, Pays rêvé, pays réel 1985, Fastes 1992) odwołuje się do hist. doświadczeń Antyli, czerpie metafory ze świata kreolskiego; dramat Monsieur Toussaint (1961) nawiązuje do rewolucji na Haiti 1802–04; powieści, zbliżone w formie do opowiadań (La lézarde 1958, Le quatrième siècle 1964, Malemort 1975, La case du commandeur 1981, Mahagony 1987) są freskami hist. sięgającymi do czasów niewolnictwa na Karaibach; w esejach (L’intention poétique 1969, Le discours antillais 1981, Poétique de la relation 1990, Faulkner, Mississippi 1996, Traité du Tout-Monde 1997) G. zerwał z ideologią négritude A. Césaire’a na rzecz „antylskości” i „kreolskości”, opartych na postulatach wieloetniczności, przemieszania kultur i języków (jego koncepcje wpłynęły na twórczość P. Chamoiseau i R. Confianta).