dzięcioły, Picinae,
podrodzina ptaków z rodziny dzięciołowatych obejmująca większość gatunków dzięciołów;
dzięcioły
Encyklopedia PWN
żywią się pokarmem zwierzęcym (głównie owady wyciągane spod kory drzew oraz z ziemi) oraz roślinnym (owoce i nasiona); aby dostać się do nasion liczne gatunki wciskają orzech, szyszkę lub inny owoc w szczelinę kory lub między gałęzie i tak osadzone obłuskują lub rozbijają; wykonują to w dogodnym, znanym sobie miejscu zwanym kuźnią; w Polsce 9 gatunków, wszystkie chronione; najliczniejszy dzięcioł duży, Dendrocopos major — długość ciała ok. 23 cm, rozpiętość skrzydeł ok. 44 cm; biało-czarny z czerwonym podbrzuszem, samiec z czerwoną plamką na potylicy; zamieszkuje lasy, parki i aleje, najrzadszy w Polsce dzięcioł białoszyi, Dendrocopos syriacus — podobny do dzięcioła dużego; zamieszkuje nielicznie niewielkie lasy liściaste, ogrody i parki w południowo-wschodniej części kraju; największy dzięcioł czarny, Dryocopus martius — długość ciała ok. 50 cm, rozpiętość skrzydeł ok. 75 cm; obie płcie czarno ubarwione; samiec z czerwoną czapeczką na głowie; najmniejszy dzięciołek, Dendrocopos minor — długość ciała ok. 14 cm, rozpiętość skrzydeł ok. 28 cm; biało-czarny; u samca czerwona czapeczka; ponadto dzięcioł średni, Dendrocopos medius, dzięcioł zielony, Picus viridis, dzięcioł zielonosiwy, Picus canus, dzięcioł białogrzbiety, Dendrocopos leucotos, dzięcioł trójpalczasty, Picoides tridactylus, dzięcioł syryjski, Dendrocopos syriaus.