drungariusz, gr. Drouggários,
oficer w wojsku bizantyńskim;
drungariusz
Encyklopedia PWN
dowódca drungu (germańskie thrunga), oddziału liczącego początkowo 1000, a później coraz mniej, aż do 100 żołnierzy; od IX w. wzrastała ranga d. floty (ploimou lub stolou), który został nacz. wodzem sił mor. cesarstwa, oraz d. straży (vigles) odpowiedzialnego za bezpieczeństwo cesarza i strzeżenie pewnej części hipodromu w Konstantynopolu; od XI w. funkcja d. straży zmieniła charakter na sądowy — wielki d. straży stał się przewodniczącym cesarskiego trybunału.
