czako
 
Encyklopedia PWN
czako
[węg. csákó ‘wysoka czapka husarska’],
wojskowe nakrycie głowy w kształcie ściętego stożka;
żołnierskie — głównie z filcu, oficerskie — ze skóry obciągniętej suknem; wprowadzone we Francji 1805; używane w niektórych armiach europejskich do 1914; w Polsce od 1815 (zwane kaszkietem lub giwerem), w okresie Królestwa Polskiego czaka były noszone przez wojsko (prócz ułanów).
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia