charytologia

charytologia

[gr.],

w teologii chrześc. dział dogmatyki, którego przedmiotem jest łaska Boża (gr. cháris)

rozwijała się od II w. w związku z polemiką z gnostykami (Ireneusz z Lyonu, Tertulian, Orygenes), później w powiązaniu z innymi działami dogmatyki: chrystologią (Atanazy Wielki, Grzegorz z Nyssy), nauką o Duchu Świętym (Bazyli Wielki, Jan z Damaszku) i antropologią teol. (Augustyn, Grzegorz Wielki, Tomasz z Akwinu); autorem pierwszego traktatu poświęconego charytologii był F. Suarez (De gratia 1620–51).